Κουράστηκα πραγματικά να μετρώ αγγέλους!
Μιχάλης, Νίκος, Αθηνά και τόσοι άλλοι που ζητώ συγνώμη αλλά αδυνατώ να θυμάμαι τα ονόματά τους. Και τώρα ένας Κώστας, ένας νέος 44 ετών που τον πρόδωσε όπως έγραψαν η καρδιά του. Ένα χαμογελαστό όπως έγραψαν παιδί γεμάτο αισιοδοξία και πάθος για μια δουλειά που αγαπούσε πολύ και έδινε τον καλύτερό του εαυτό.
Πέντε χρόνια πριν ανέλαβε το ρεπορτάζ της ΑΕΚ στο SDNA, αριστεύοντας και σε αυτόν τον τομέα, ενώ ήταν συντάκτης του enwsi.gr αλλά και της εφημερίδας Livesport.
Γιατί; Γιατί να μη μπορεί να καταλαγιάσει λίγο ο πόνος και να πρέπει πάλι μια οικογένεια να θρηνήσει;
Γιατί τα "καλά παιδιά" να γίνονται γνωστά απ' την απουσία τους και όχι απ' την ενεργή παρουσία τους και τα όσα προσφέρουν όσο έχουν τα μάτια ανοιχτά;
Γιατί για να είσαι ΑΕΚ να πρέπει συνεχώς να δυναμώνεις μέσα από τη θλίψη...γιατί πρέπει να αντέχεις να αποχαιρετάς άγνωστα αδέρφια καθημερινά χωρίς να σου έχει δοθεί η ευκαιρία να τους πεις μπράβο και ευχαριστώ όταν αυτές οι λέξεις θα βοηθήσουν την καρδιά να συνεχίσει να χτυπά πιο δυνατά και όχι σαν αποχαιρετισμό πριν το πιο μακρινό ταξίδι;
Πόσα αντίο αντέχει η οικογένεια της ΑΕΚ για να συνεχίσει να γράφει ιστορία και πόσα γιατί χωράνε σε μια οικογένεια που ενώ προσπαθεί να μεγαλώσει οι απώλειες της στερούν κομμάτια της που είχαν να δώσουν πράγματα απ' την καρδιά τους με όλη τους τη ψυχή;
Πόσα να προσέχεις, πόσα μην αγχώνεσαι, πόσα μη φοβάσαι και πόσα σε χρειάζομαι αρκούν για να τρομάξει ο θάνατος και να αφήσει ήσυχη την οικογένειά μας να συνεχίσει να πολεμά για να μεταφέρει τις αξίες και την βαριά κληρονομιά της;
Καλό ταξίδι φίλε μας Κώστα και όταν βρεθείς με τα αδέρφια μας συνέχισε το ρεπορτάζ της ΑΕΚΑΡΑΣ μας και να΄σαι σίγουρος πως θα γράφεις μόνο για γεγονότα που θα συνεχίζουν να χαράζουν το δρόμο προς την επιτυχία!
Α.Μ.Χ